Lisy srebrne (ang. silver fox) to forma melanizmu u lisów rudych pożądana ze względu na walory kolorystyczne sierści w przemyśle odzieżowym.
Ich sierść jest całkowicie czarna (poza końcówka ogona-białą), lub srebrno-niebieska z możliwymi przebarwieniami na bokach. W zależności od stopnia posrebrzenia rozróżnia się cztery typy lisa pełno srebrzystego, trzy czwarte srebrzystego, pół srebrzystego i ćwierć srebrzystego. Na wolności srebrne lisy nie rozmnażają się z innymi lisami srebrnymi, lecz z lisami rudymi, co jest przyczyną powstawania "krzyżaków". Lisy srebrne są hodowane na futra i w tych hodowlach rozmnażają się między sobą.
Lisy srebrne naturalnie występują w Pensylwanii i Półwyspie Labrador. Nastąpiła ich introdukcja w Europie, zwłaszcza w byłym Związku Radzieckim. Były hodowane ze względu na ich drogocenne futra, przede wszystkim w Ameryce Północnej oraz w ZSRR (konkretnie na terenach obecnej Rosji i Estonii), a także w Chinach.
Srebrne lisy poddano procesowi udomowienia w byłym ZSRR. Projekt nadzorował Dmitrij Bielajew, a obecnie zajmuje się nimi dr Ludmiła Trut.
Według wierzeń rdzennej ludności Kalifornii, srebrne lisy wyłoniły się z mgły i stworzyły ziemię, po czym zmieniły się w ludzi.
Informacje i zdjęcia: wikipedia.org i google.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz